Ode aan het wandelen

'Wandelen opent de blik op de wereld. Het geeft je een geluksgevoel en laat je vrede hebben met wie je bent. Wandelen brengt de geest in beweging
en zet alle zintuigen op scherp. Soms kom je als een ander mens terug, met het voornemen het voortaan rustiger aan te doen en je niet langer slaafs te
onderwerpen aan het hectische levensritme dat onze tijd zo kenmerkt. Wandelen is leven vanuit het lichaam en laat je toe even op adem te komen en
je opnieuw te verwonderen. Soms is wandelen een omweg om weer bij jezelf te komen en orde op zaken te stellen.'
Dit essay is een uitnodiging om - al wandelend en al denkend - van het leven te genieten. De auteur getuigt van het intense plezier van het wandelen;
de stapschoenen aantrekken om anderen te ontmoeten, als aanleiding tot een gesprek, om te lanterfanten, om in volle vrijheid halt te houden of de weg
te vervolgen.