Hallo meneer God... met Anna

Fynn vindt op straat een klein meisje. Ze zit op een rooster onder een raam, om warm te blijven, en ziet er slordig uit. Fynn gaat naast haar zitten en deelt zijn worstjes met haar. Anna is schuw maar toch hartveroverend. Ze is drie dagen geleden weggelopen en vertelt niet waar ze woont. Daarom brengt Fynn haar mee naar huis en zijn moeder neemt haar liefdevol op in het gezin. Anna is een heel bijzonder meisje, vindingrijk, eerlijk en onbevooroordeeld. Ze is voortdurend in gesprek met zichzelf, met Fynn en met Meneer God, met wie ze een heel natuurlijke band heeft. Dit boek is een verslag van drieëneenhalf jaar uit Anna's korte leven. Ze overleed toen ze acht was. Ze wilde een poesje redden en viel uit de boom. Met een glimlach op haar gezichtje zei ze op haar sterfbed: 'Ik wed dat Meneer God mij hierdoor naar de hemel laat komen.' Voor Fynn was zijn tijd met Anna het grootste avontuur dat hij meegemaakt heeft. 'Bid jij je avondgebed niet?' vroeg ze. 'Jawel', antwoordde ik. 'Als ik naar bed ga.' 'Ik wil nu saen met jou mijn avondgebed bidden', zei ze. Dus knielden we samen neer en zij praatte terwijl ik luisterde. Ik ben vaak naar de kerk geweest en heb veel gebeden gehoord, maar nog nooit een zoals dit. Ik kan me niet veel meer herinneren van haar gebed, alleen maar dat het begon met 'Hallo Meneer God... met Anna', en ze praatte op zo'n vertrouwelijke manier met Meneer God dat mij het gevoel bekroop, dat Hij, als ik durfde om te kijken, achter me zou staan... Ik herinner me dat ze zei: 'Dank U wel dat U Fynn van mij hebt laten houden', en ik herinner me ook dat zij mij een nachtzoen gaf, maar hoe ik in bed gekomen ben weet ik niet meer.