Het leven van Maria

In januari 1912, tijdens zijn verblijf op het laatmiddeleeuwse slot van prinses Marie von Thurn und Taxis-Hohenlohe in Duino, schreef Rilke Das Marien
-Leben. In diezelfde periode ontstonden ook de eerste twee Duineser Elegien. Hij schreef toen allang niet meer op dezelfde wijze over engelen en Bijbel-
se figuren als hij in zijn jeugd deed. Was het niet de taak van de dichter zelf de sporen van Gods ondoorgrondelijke werkzaamheid in dingen en mensen
aan het licht te brengen?
Twee reizen naar Rusland hadden hem ook vertrouwd gemaakt met het orthodoxe geloof, met de orthodoxe liturgie en met een God van broederlijkheid
en liefde voor de armen, een God, die zelf een ‘Mittellose’ genoemd kon worden. In Das Marien-Leben wordt in verschillende taferelen op een soms
dramatiserend verhevigde wijze een oud verhaal opnieuw voor de lezer opgeroepen. Opvallend is de centrale positie van het spreken, handelen en rea-
geren van Maria. In de gedichten overheerst de schitterende vertelmodus, maar het sterk poëtische gehalte wordt vooral gewaarborgd door het beeldend
vermogen en de ingehouden emotionele lading van een meditatieve aandacht voor het leven van een gewone Joodse vrouw die de moeder van Jezus
werd.